“Επιτρέπεται να φέρη μεθ’ εαυτού δολλάρια πεντήκοντα…”
Η απόφαση να αφήσεις οριστικά το σπίτι σου, τον τόπο σου, τη χώρα σου, και να ξεκινήσεις από την αρχή τη ζωή σου σε έναν τόπο που κατά πάσα πιθανότητα ούτε έχεις επισκεφθεί ποτέ πριν, και χωρίς να γνωρίζεις τι σε περιμένει, είναι από τις πιο σκληρές κινήσεις που αναγκάστηκε ένας άνθρωπος να κάνει. Πόσω δε μάλλον όταν οι συνθήκες της εποχής υποχρεώνουν μία ολόκληρη οικογένεια να ξεριζωθεί και να αναζητήσει την τύχη της αλλού, πολύ μακριά, σε μέρη άγνωστα.
Η γραφειοκρατία ήταν ίσως το τελευταίο ενθύμιο αυτής της οικογένειας από την Ελλάδα. Καταγραφή χαρακτηριστικών, αποτύπωση της διαδρομής (αποκλειστικά μέσω Ιταλίας), διατύπωση περιορισμών (συνάλλαγμα 50 δολλαρίων) και τέλος, άδεια αναχώρησης. Πόσο νόημα είχε μια διοικητική διαδικασία, όταν η πραγματική άδεια αναχώρησης δινόταν με τον “μισεμό”; Τραγούδια σαν μοιρολόγια και πένθος για ανθρώπους ζωντανούς, γιατί αυτό ήταν η μετανάστευση, ένας “ζωντανός θάνατος”.
Αφηγήσεις ζωής, αφηγήσεις νοσταλγίας και καημού στο InCulture.
#InCulture ΙΤΕ #RhodesProjectSCE #Rhodes #History #Migration